Zachęcamy Was drodzy uczniowie do zapoznania się z wierszami pani Krystyny Naspińskiej, mieszkanki Kostkowa. Poniższe utwory opowiadają o naszej "Małej Ojczyźnie". Warto poświęcić kilka chwil
"Na ziemi leżachowskiej"
Tu nad Sanem na tej ziemi leżachowskiej.
Stare wierzby nad mogiłą ciągle płaczą
Los ich rzucił zawierucha aż do Polski
Czarne kruki krążą wokół głośno kraczą
Ciche groby tych co życie tu złożyli
Wiatr nabożnie smutne pieśni o nich śpiewa.
Pamięć żyje o tych którzy tu walczyli.
Kołysanki tylko dla nich szumią drzewa.
Okres wojny ciężkim bojem tu się kładzie
Dziś modlitwa za nich niechaj w niebo płynie.
Choć ich imion nawet nie znasz siostro bracie
Pamięć o nich niechaj nigdy nie zaginie.
Więc śpiewajmy razem z wierzbą razem z wiatrem.
Pieśń o ludziach którzy tutaj śpią na wieki.
Prośmy Boga by nie przyszło i nam czasem.
Swoje kości złożyć kiedyś gdzieś daleko.
Tu modlitwa cichym szeptem niech się ściele.
Boże wspomóż cię prosimy w ich potrzebie.
Msza polowa to tak samo jak w kościele.
Tym poległym ukojenie daj już w niebie.
"Bój nad Sanem"
To była jesień rok czternasty
W Gorzycach gdzie na Sanie most
A pierwsza wojna ich tu zebrała
Tu bitwa trwała i ciężki front.
Tu w srogim boju ginęli ludzie
Z ziemią zmieszana brunatna krew
Pot końskie rżenie stukot kopyt
I huk armaty i kuli śpiew
Tu legli w boju w nadsańskich polach
Tu matka Ziemia ich przytuliła
Z pieśnią na ustach szli na wojnę
To tu przykryła ich mogiła
My pamiętajmy o tych co kiedyś
O niepodległość Polski walczyli
A pamięć o nich niech trwa wiecznie
Oni nam ziemię użyźnili
Tutaj historia pomnik buduje
O tych co śpią na naszej ziemi
Tu krzyż rozłożył ramiona nad mogiłami
Niech wszystkie serca wrogie zmieni
"Cmentarz wojenny z pierwszej wojny światowej w Osadzie Leżachów"
Jest takie miejsce tuż nad Sanem
Tutaj historia snem swoim śpi
Cmentarz wojenny pięknie zadbany
Nam przypomina straszne dni
Tutaj toczyły się ciężkie walki
Ziemia zmieszana z ludzką krwią
Dobrze że znalazł się ktoś taki
Kto zadbał o to że godnie śpią
Czas zatarł wszystkie dawne ślady
San wielką wodą wspomnienia zmył
Są tacy ludzie co dają rady
By honor poległych w pamięci żył
Ten czas ich rzucił z różnych stron świata
I przyznał tutaj wojenny los
Bolesna każdej wojny strata
Wiatr im dziś śpiewa na cały głos
Każdy z nich czekał tyle lat
By wreszcie za nich ktoś się modlił
Dobrze że dorósł do tego świat
By dusze poległych odpocząć mogły
Te Msze polowe w październiku
O dusze tych co zmarli w boju
Nieważne jakie naramienniki
Wszyscy wrzuceni do wspólnego dołu
Ziemia zebrała ich w mogiły
Dobrze że pamięć o nich trwa
I że są ludzie którzy się przyczynili
I KST co o cmentarz dba.